Gazetare biznesmene apo biznesmene gazetare

Ne shkrimin e nje dite me pare gazetari Fevziu ngre nje ceshtje shpesh te biseduar por rralle te analizuar sic eshte menyra se si po behet tashme gazetari. Vlera e shkrimit qendron tek risjellja ne vemendje e kesaj situate pavarsisht se disave mund ti duket e pamoralshme.
Dy gjera duhet pyetur Fevziu dhe cdo pjestar tjeter i medias. Pse erdhem ketu ku lajmin na e thone ne telefon dhe si do dalim nga ky rreth vicioz per te cilin jemi te ndergjegjshem por s’dime nga eshte dera.
Dhe pergjigjia nuk eshte aq e thjeshte por vlen te fillosh.
Se nje pjese e gazetareve preferuan te bejne biznes me profesionin e tyre, shiten parime per te blere komoditete. Veshtire te dale publikisht ndonje prej gazetareve te mirepaguar te pohoje se sa kane ndikuar ata vete per te mberritur ne kete pike. Se sa kane qene ato vete keshilltaret kryesore per te shperqendruar, drejtuar e kufizuar vemendjen e medias.
Deri pak kohe me pare rralle kishim pare qe komunikimi politik i partive te keshillohej e drejtohej jo nga zyrat e selive nga po ato gazetare qe bejne pyetjet e sygjerojne pergjigjet. Ne fund permbjatja e lajmeve qe thekson Fevziu, domosdoshmerisht do jete nje teater ku shumecka thuhet por asgje nuk tregohet.
Se nje pjese e biznesmeneve u bene gazetare dhe biznesi nuk e ka per gje qe te shtremberoje nje te vertete e ti jape jete nje genjeshtre. Nenshtrimi apo me mire poshterimi ndaj politikes nuk ra nga qielli po erdhi nga nje sistem i deformuar e i mirekontrolluar ekonomik. Nese Kokedhima, Frangaj, Hyesenbelliu apo edhe te tjere nuk do kishin interesa te drejtperdrejta nga benefitet qe sjell politika, atehere edhe gazetaret do inkurojoheshin me shume duke investiguar, duke thelluar apo ndjekur lajmin kudo dhe sido qe te jete. Disa mund te argumentojne se mungesa e korporatave te medha nderkombetare per shkak te nje tregu te vogel ekonomik eshte pasoja kryesore e nje varesie mbytese te medias ndaj politikes.
Por pse demokracia ne media nuk po ecen ne krahun e duhur?
Ajo qe tenton te analizoje Fevziu por pa dhene nje pergjigje, besoj se eshte thembra e Akilit; thene me troc pse gazetaret po pertojne te bejne gazetari. Shume miq tane gazetare pergjigjen : Nuk ja vlen, nuk te le njeri, nuk ka para per te investiguar apo ndjekur nje ceshtje, pronaret nuk jane te interesuar apo gjera te ketij lloji. Dhe secila eshte e vertete ne vetvete. Eshte me e lehte te mos besh asgje sesa te besh gjithcka kunder te gjitheve.
Pronaret e mediave jane pozicionuar haptazi dhe kjo e ve median ne pergjumje dhe jo ne nje fushebeteje sic duhet te ishte. Po zhvillojme nje demokraci te re ku media nuk ben watchdogun e qeverise po media ben watchdogun e vetes nepermjet qeverise.
Zedhenesat dominojne sepse zgjedhin drejtuesit e mediave ti publikojne. Do te dukej e frikshme nese gazetare te njohur ne mediat perendimore te thone se nuk kemi se cfare ti bejme se zedhenesit dalin cdo dite ne ekran dhe se lajmet tona jane te merzitshme. Po, ka cfare te behet, dhe te gjithe keta kolege qe rrine heshtur e dine se cfare duhet bere. Ne variantin me te keq duhet mbajtur nen kontroll njeri krah i politikes, pasi pjesa tjeter e medias mban krahun tjeter. Ne rastin me te mire lajmet fokusohen ne 10 elementet kryesore te dites dhe jo ne transmetimin e cdo njeriu qe sjell kasetat apo edhe me keq e-mailat.
Zedhenesit duhen trajtuar si burim lajmi dhe jo lajmi vete. Drejtuesit e mediave “po harrojne” apo nuk po kujtohen te shtrojne perdite pyetjen se cfare fshihet pas atij njoftimi per shtyp apo pas dokumentave qe refuzohen te jepen. Vite me pare gazetaret nxirrnin dokumenta nga arkivi. Pyet gazetaret e sotem qe po piqen me kete format te ri dhe vec atyre te vendimeve te qeverise e parlamentit nuk nxjerrin dokumenta te tjera. Dhe ky eshte skandali i perditshem i pergjumjes se medias shqiptare, per rrjedhoje rrudhjes se demokracise.
Ajo cfare duhet te behet eshte e qarte, debati e ndihmon por nuk mjafton. Me vjen mire qe Fevziu shkroi kete shkrim, me vjen keq qe ai thjesht shkroi kete shkrim....

Ky shkrim eshte i papublikuar ne asnje media publike vec rrjeteve sociale si

http://www.peshkupauje.com/2009/10/gazetare-biznesmene-apo-biznesmene-gazet#comment-102429

apo

http://www.facebook.com/home.php#/note.php?note_id=154014586111&id=542739811&ref=mf

E papublikuar

Zedhenia , perçudnimi i nje profesioni

Në një prag-fushate dinamike dhe të ashpër, komunikimi politik po shndërrohet në një përplasje konceptesh dhe vizionesh. Partitë më të rëndësishme « në treg » kanë zgjedhur mënyra alternative se si të bëjnë zëdhënien e tyre politike. Ndjenja që të lë komunikimi politik i PD-se apo PS-se te hidheron e pezmaton. Gjykoj se problemi nuk është aq tek individët që perfaqësojne këtë zëdhenie, sesa tek fryma qe transmetohet nga lidershipi. Nese Bogdani apo Shalesi nuk do pranonin të lexonin shkresat publicistike të shefave të tyre do të gjindeshin të tjerë vullnetarë të bashkimit për zëdhënie. Pra në kundërshtim me artikujt e shkruar ditët e fundit mbi të rinjtë që debatuan tek Fevziu shoh një problematikë më të madhe se targetimi apo shënjestrimi i aspirantëve të rinj për politike. Eshtë mënyra sesi politika i vesh petkun e politikanit të rinjeve me kushtin që të zhvishen nga individualiteti. Kemi një ngerç tek lançimi në politikë nga ata gardianë që kanë vënë një postobllok tek dera e amplifikimit të figurave.
Më lejoni të imagjinoj sikur pas kritikave publike në media ndaj këtyre të rinjeve, këta të fundit të pësojnë një ndryshim të brendshem dhe të mos pranojnë më të shndërrohen në një tubacion ku deklaratat thjeshtë rrjedhin. Sikur po këta të rinj të shpalosin idetë , vizionet dhe idealet e tyre në debatet publike apo edhe brenda strukturave partiake. Më një shpejtësi qiellore do të rrëzoheshin nga « karrigia » dhe në rastin më të mirë do të liheshin në qoshkën më të errët të dhomës. Po me atë shpejtësi do te katapultonin të rinj që kanë mesuar nga misionet kamikaze dhe jane gati te derdhen në një sulm symbyllurazi nëse nuk lavderohet i pari i partisë. Edhe në edicionin e « TARGET » që u shfaq te merkuren, vetë zëdhënësit e partive pranuan se rrallë herë për të mos thënë kurrë, zëdhënësit jane aq të pergatitur sa të mund ti pergjigjen pyetjeve në një konferencë shtypi siç ndodh me kolegët e tyre në vende të tjera ku një zëdhënës mund të flasë për orë të tëra për çështje të ndryshme para gazetareve pa patur nevojë për ti çuar sms kryetarit të partisë para çdo përgjigjeje. Me ndjeni, nuk dua te mbroj këtë mënyrë se si po bëhet zëdhënia në pjesën më të madhe të partive politike, por thjesht po ngulmoj se është e vetmja menyre se si pranojnë ta bejne lideret e ketyre partive. Nga ana logjistike zëdhënia në dy partite kryesore funksionon totalisht në mënyrë të kundërt. PD-ja e banalizon organizimin thjesht në një sms për aktivitetin e saj politik pa interesuar se cilat media erdhen, cilat e filmuan dhe cilat e transmetuan. Ne eksperiencën ndërkombetare por edhe ne literaturat akademike te kesaj fushe (komunikimit politik) kjo është aspak profesionale. Qellimi kryesor i zedhenies mbetet mbulimi sa me i gjere i nje eventi.
Ne te kundert PS te sjell kroniken e montuar ku gazetari nuk ka mundesi te zgjedhë momente të ndryshme nga aktiviteti. Edhe kjo do perbente nje ofendim per çdo televizion në botë. Sa i shërben një gazetarie të vërtetë , një “e vërtetë” e orientuar dhe montuar ne zyrat e selisë ?

Frika ime mbetet se profesioni i këshilltarit politik që shpesh është vetë zëdhënësi, po përçudnohet e po tretet deri ku mbetja është një lexues deklaratash dhe jo një organizues i jetës publike të grupimit partiak për të cilin punon.
Frika ime mbetet se zedhenesit po zhvleresohen më tepër se vite më parë ku kishin aq kurajo se të mendonin me koken e vet dhe te flisnin me gojen e shefit. E keqja sot, është se edhe mendimet e disa zedhenesve ( jo te gjitheve) kalojne me parë nga zyrat e lidereve te tyre politikë.
Nuk eshte nje shenjestrim ndaj zëdhënësve politike apo politikaneve zedhenes por nje indinjate per zhvleresimin e figures se keshilltarit mediatik. Tashme fatkeqesisht duket se situata po degradon ku nuk po keshillon zedhenesi liderin por po ndodh e kunderta. Eshte ky standarti qe duhet te kete komunikimi politik?

TO:Katastrofa e Gerdecit

Rezart Lahi
Drejtor i Lajmeve në TV Shijak

1. Katastrofa e Gërdecit është sekondi që të ngjall revoltë për atë papërgjegjshmëri të shtetit në çdo detaj të ngjarjes. Nuk ke se si të mos përfshihesh nga emocionet e të bësh një analizë të ftohtë tek secili nga ne, kur ka parë njerëz të copëtuar e të djegur që vinin si mall pa zot në spitalet tona pa gjak e ilaçe. Është debatuar shumë se kush është përgjegjës për këtë tragjedi që i kalon përmasat e vetë fjalës. Duke mos dashur të besoj se është një keqdashje e dikujt, jam i sigurt që zyrtarët e lartë ndodhen në atë karrige, së pari për të bërë gjënë më elementare të një shteti, sigurimin e jetesës së shtetasve të tyre dhe pastaj le të kalojnë tek mirëqenia. Është abuzim i mirëfilltë i qeverisë të deklarosh se nuk kishim asnjë të drejtë mbi kontrollin e fabrikës. Si mund lejosh çmontimin e predhave, në mes të një qendre të banuar, nga gra e fëmijë të mitur. Kam qenë pothuajse në çdo shtëpi pas shpërthimit dhe punëtorët tregojnë haptas që pinin edhe duhan gjatë çmontimit të predhave. Si mund të thotë një ministër që sigurinë e predhave dhe të gjithë atij eksplozivi e lë në duart e një kompanie private, qoftë amerikane, shqiptare apo kineze? Unë vetë kam qenë në administratën e Departamentit Amerikan të Mbrojtjes (DTRA) për shkatërrimin e armëve e jam dëshmitar që shteti shqiptar është i detyruar në bazë të ligjit të monitorojë që nga fletëhyrjet e deri tek masat e sigurisë. Dhe për këtë nuk ka asnjë lëshim, asnjë justifikim. Pra e konsideroj tërësisht një papërgjegjshmëri të tejskajshme shtetërore, që ka shkatërruar jetën e qindra familjeve me të afërm të vdekur, plagosur, me shtëpi apo biznese miliona euroshe të shkrumbuara. Një dëm njerëzor e ekonomik që do duhet vite ta shlyejmë me taksat tona dhe jo me rrogat e zyrtarëve të papërgjegjshëm që firmosin kontrata vdekjeprurëse. Informacionet fillestare të çojnë pastaj përtej abuzimit dhe të sjellin skenarë sabotimi jo vetëm për të frenuar anëtarësimin në NATO, por edhe për të nxjerrë zbuluar trafiqe ndërkombëtare të zyrtarëve të lartë. Megjithatë, e pakta është një skandal që i kalon përmasat e një dorëheqjeje. Jam mjaft kurioz të shoh detajet e një investigimi që gazeta më prestigjioze amerikane “NEW YORK TIMES” ka bërë që para gjashtë muajsh për fabrikën e Gërdecit dhe abuzimet me armatimet shqiptare nga individë të caktuar.


2. Absolutisht që kjo katastrofë nuk mund të jetë një pendesë e radhës për një firmë të nxituar të ndonjë vartësi. Jam i bindur që, veç përgjegjësisë politike për zyrtarë të lartë apo vartës të tyre, ka një Kod Penal që ndëshkon abuzuesit e detyrës, aq më tepër kur bëhen shkak për vdekjen e një njeriu. Po për rrafshimin e një fshati, për më shumë se 20 viktima, që mund të jetë bilanci përfundimtar, si duhet të jetë ndëshkimi i personave që informohen se në mes të shtëpive të banuara çmontohen predha. Në gusht të 2007 kjo magazinë e veshur me llamarina u rrethua nga flakët, asgjë nuk u bë. Gjatë muajve të fundit kanë ndodhur disa incidente në këtë repart, asgjë sërish. Sipas kryeministrit, çmontimi i municioneve do bëhej në zonën e banuar sepse ishte një kërkesë e kompanisë. Kam frikë se nesër një tjetër kompani do kërkojë që minat t’i çaktivizojmë brenda unazës, pasi në këtë mënyrë do kishte kosto më të ulët transporti.

3. Numri i personave përgjegjës që dënohen nga drejtësia është shumë i vogël, pasi tek ne gjithmonë faji bie mbi viktimat. Faji bie mbi punëtorët që rrëzohen çdo ditë nga skelat, edhe pse nuk kontrollohen nga inxhinierët e sigurisë dhe as nga Ministria e Punës. Faji bie mbi varkëtarin e Farkës që hipi 20 vetë në varkë, edhe pse shteti e lejonte që ai dhe dy vajzat e tij të ishin përgjegjës për jetën e klientëve të restorantit (që i ishte dhënë licenca pa patur një rrugë). Faji bie mbi shoferët, edhe rrugët janë ndërtuar pa asnjë standard, tabelë apo sinjalistikë. Edhe pse polici lejon shoferin e ministrit, të fortin e lagjes, të thyejë çdo rregull rrugor. Faji bie tek më i dobëti, pasi më i forti paguan, njeh apo detyron. Më i dobëti është gjithmonë viktima.

Gazeta Tema/Ceka ne TARGET: Jemi dakord të bëjmë koalicion djathtas

Ceka: Jemi dakord të bëjmë koalicion djathtas

Nga Rezart Lahi, Shijak TV

Presidenti i Aleancës Demokratike, Neritan Ceka, flet në emisionin “Target”, në TV Shijak

Si i gjykoni qëndrimet e PD dhe PS lidhur me reformën zgjedhore?

Mendoj që janë një konflikt interesash me këtë reformë, pasi një reformë ndërmerret në favor të elektoratit dhe jo në favor të partive dhe, veçanërisht, kur dy partitë e mëdha mendojnë se kanë 94 vota për ndryshime kushtetuese, mundohen ta fiksojnë reformën në Kushtuetë. Synimi është i qartë, është një lloj paniku dhe krize i dy partive të vjetra që mundohen të bëjnë një frenim të elektoratit që po ikën nga to. Kjo u vërtetua në zgjedhjet lokale të shkurtit 2008, ku u pa qartë dhe pa hile që dy partitë bashkë kanë 43 % të elektoratit. Ky është alarmi i përbashkët që i çoi për të planifikuar në reformën që do t’i përkthejë një votë në dy deputetë.

Nëse i analizojmë PD dhe PS të ndara, cila del më e fituar nga ky zhvillim politik?

Gjithmonë del ai që është në pushtet. Por, ka diçka që duhet llogaritur. PD është parti e luftës me emra. Po të shohësh edhe rezultatet e përgjithshme, gjithmonë PD ka më shumë vota si mazhoritar sesa në proporcional. PS është më e fortë në zonat me popullsi të madhe.

Duket se është krijuar një çoroditje mes militantëve dhe anëtarëve të partive të majta dhe të djathta. Kë dëmton ky konfuzion?

Ka një çoroditje, por është në dëm të Ramës dhe Partisë Socialiste, sepse që në qershor të 2006 u bë një marrëveshje për marrjen e pushtetit në 2009 ose më përpara. Deri tani koalicioni nuk kishte probleme që nuk mund të zgjidheshin dhe ishte pranuar që Rama të ishte lider, edhe pse nuk ishte e lehtë që drejtues të vjetër politikë si Meta, Gjinushi etj., ta pranonin si të tillë. Në momentin e fundit Rama rrëshqiti drejt së djathtës. Ne kemi vuajtur nga autoritarizmi dhe ekseset në drejtimin e pushtetit nga liderë të partive të mëdha si Berisha, Nano dhe më tepër se të gjithë nga Rama, i cili, qoftë me mënyrën si po trajton Partinë Socialiste dhe me ambicien e tij të pakuptimtë, që pa marrë akoma pushtetin, mundohet të sigurojë një pushtet absolut. Ndryshimet kushtetuese rrisin në mënyrë asimetrike në krahasim me parlamentin fuqinë e kryeministrit.

Një qeveri e fortë do rriste ndjeshëm eficiencën krahasuar me kabinetet, ku aleatët kanë ministritë e tyre, apo jo?

Aleatët e PD kanë drejtuar ministritë më të suksesshme si ajo e Pollos, Mediut, Ndokës etj. Performanca e qeverisë ka qenë e mirë, edhe pse opozita nuk është asnjëherë e kënaqur.

Akoma duket se partitë e vogla nuk kanë krijuar një grupim të mirëfilltë për të kundërshtuar nismat e PS dhe PD. A krijon kjo një problem në përballjen me to?

Gjithë procedura nuk është transparente dhe kushtetuese. Nuk preket Kushtetuta vetëm me propozime telegrafike, por duhet një studim dhe konsultim me i gjatë, pasi nuk po prekim copa letrash. Kjo është e paimagjinueshme në një shtet demokratik. Kjo krijon një absurd, pasi një deputet i Kukësit do të zgjidhet me 20 mijë vota, ndërsa i Tiranës me 3800 vota. Le t’ia shpjegojnë kuksianit se vota e tij do vlejë katër herë më pak se ajo e atij që jeton në kryeqytet. Në total partitë e vogla kanë më shumë elektorat se partitë e mëdha. Më mirë bashkojmë votën e kandidatin me partinë dhe zhduket Dushku.

Si vijnë te ju propozimet për ndryshime kushtetuese, specifikisht për zgjedhjen dhe kompetencat e presidentit?

Kemi zgjedhur një president me aq mundim. Vjen nga një traditë e gjatë e PD që përfaqëson një elektorat të madh. Vjen një zonjë dhe na lëshon një copë letër dhe propozon gjithë këto ndryshime në ligjin themeltar. Duhet t’i kishte shkuar edhe presidentit një kopje dhe duhet të ishin pyetur edhe specialistët, pasi aty, në atë dokument, ka gafa. Nëse znj. Trashani do të ishte studente, do ta kishte humbur provimin dhe do ishte përjashtuar nga fakulteti, pasi parlamenti nuk është një vend, ku mund të shkruash hartime. Presidenti nuk është një person që i ke dhënë Honoris Causa dhe t’i firmosen aktet nënligjore nga kryeministri.

Besoni se PD do t’i shkojë deri në fund propozimeve të saj për ndryshime kushtetuese?

Këto kërkesa nuk do të shkojnë kot, por ka një përpjekje për të fshehur Gërdecin. Nuk është puna thjesht te bilanci i tragjedisë, por edhe i sistemit korruptiv që kemi vendosur. Në Gërdec jo vetëm që nuk ka duar të pastra, por ka duar të nxira me barut e gjak dhe gjithçka bashkohet te Delijorgji. Delijorgji është mik i Ramës. Për mijëra metra katrorë Delijorgji ka marrë lejen e ndërtimit në pjesën më të mirë të Tiranës. Edhe pse është e pamundur të marrësh nga Edi Rama që kontrollon personalisht çdo leje ndërtimi të dhënë, Delijorgji ka bërë ndërtime në mijëra metra katrorë në Tiranë. Ky biznesmen ka lidhje edhe me të djathtën, por me Ramën është e sigurt që ishte i lidhur.

Lidhur me zgjedhjen e presidentit është absurde që të jetë me 71 deputetë, pasi Avokatit të Popullit i duhen më shumë kartona. Presidenti do shndërrohej në vegël të një grupi të vogël partiak. Nëse do ishte e mundur, le t’ia fuqizojmë kompetencat kreut të shtetit dhe jo të bëjmë të kundërtën.

A do jeni të gatshëm për të hyrë pa PS në zgjedhje?

Ne nuk jemi pjesë e koalicionit të LSI, por ne jemi në një bashkëveprim me ta për të mbrojtur sistemin proporcional. Do jem shumë kurioz të shoh z. Rama si do dalë në tribuna për të reguar se kush janë njerëzit, me të cilët ai do përfaqësojë politikën e re, por që janë xhaketa të vjetra.

Do e ndihmonte Berishën kjo përçarje e së majtës?

Vetë mënyra sesi hyn Rama, do të diskreditohet përfundimisht “politika e re” e tij. Nga një anë deklaron bashkim përtej të majtës e të djathtës, nga ana tjetër përjashton aleatët dhe kjo nuk krijon ndonjë besim të madh.

Me këtë sistem që ne kërkojmë, nuk kemi nevojë për koalicione parazgjedhore, pasi i vë të gjitha partitë në startin e tyre dhe gjithçka ndodh pas zgjedhjeve.

A e përjashtoni mundësinë e bashkëpunimit me të djathtën?

Ne jemi parti e qendrës që kemi dalë nga PD dhe jo nga PS. Ne mendojme se aleancat më të mira bëhen pas zgjedhjeve. Jemi dakord të bëjmë edhe djathtas në koalicion. Nuk e bëmë deri tani, sepse kishim dalë me vota nga një koalicion i majtë. Nuk mund të shkonim në grup me Berishën, ku kishim edhe vendin, më shumë se Xhuveli apo PBDNJ, pasi morëm vota nga e majta.

TO:Shqipëri-Kosovë, çfarë ndodh pas pavarësisë

Rezart Lahi
Drejtor i lajmeve ne “SHTV”

1.Besoj do të ketë një mirëkuptim të admirueshëm, jo vetëm pse kemi të bëjmë me një komb, por edhe pse Tirana zyrtare ka një diplomaci shumë dashamirëse edhe ndaj vendeve të tjera dhe jo më ndaj Kosovës. Vetë lobimi për Kosovën në kufijtë maksimal të mundësive të diplomacisë shqiptare vlen nga të dyja palët për të krijuar një marrëdhënie tepër të ngushtë. Megjithatë, këto dy shtete duhet ta shohin njëri-tjetrin si fqinj, duke respektuar kështu edhe vetë shpalljen e shtetit më të ri në botë, Kosovës, dhe jo duke e parë atë si vëllanë e vogël të Tiranës zyrtare.
Nuk ka si të jetë ndryshe, veçse një mbështetje e ndjeshme, ku dy shtete me kombësi shqiptare përfaqësohen zyrtarisht në institucionet më të rëndësishme ndërkombëtare.

2.Më shumë do ta quaja nacionalizëm ekstrem që përcillet me një frymë negative. Akoma shumë prej drejtuesve serbë që nxisin, ndezin apo drejtojnë turmat radikale nacionaliste nuk kanë kuptuar një gjë mjaft të rëndësishme: Serbia nuk mund të ndërtojë identitetin e saj mbi Kosovën, pasi asnjëherë nuk ka qenë pjesë e identitetit të këtij vendi. Serbia ndodhet vetëm para dy zgjidhjeve, ndërtimit të marrëdhënieve të fqinjësisë së mirë dhe mbështetjes edhe të pakicave të saj që ndodhen në shtetin e ri kosovar apo të vetizolohet duke ndërprerë marrëdhëniet me pjesën më të madhe të shteteve në botë. Kjo zgjidhje do ta shënjestronte cilindo lider serb si udhëheqës të dhunës dhe shkatërrues të diplomacisë e ekonomisë së këtij vendi. Dhuna serbe në ambasadën amerikane apo në institucione të tjera nuk është një dëshirë spontane e ca të rinjve të papunë, por një organizim i pjesës më ekstremiste politike serbe që rrezikon të kthejë këtë vend në gropën e zezë ku u gremis pas disfatës që i solli NATO në Kosovë. Politika drejtuese e Serbisë ka qenë gjithmonë fatkeqësia dhe tragjedia e popullit të saj. Të mos harrojmë historinë e viteve të fundit të ish-Jugosllavisë.

3.Realisht edhe në kontaktet e mia këto ditë në Prishtinë, kam hasur e ndeshur në një indiferentizëm ndaj flamurit të ri. Besoj se ai do jetë simboli në ceremoni zyrtare dhe pasaporta e kosovarëve. Ndërsa në festimet mes tyre, gëzime të përditshme apo edhe në stadiume, do valëvitet shqiponja tashmë me dy koka dhe dy kryeqytete zyrtare, Tiranën e Prishtinën. Ishte një kërkesë e panegociueshme e ndërkombëtareve që flamuri të mos ketë ngjashmëri me simbolet e shteteve të tjera, veçanërisht me atë shqiptar. Frymëzimin e shoh në një tjetër aspekt, në atë të ndjenjës së lirisë dhe sigurisë për të cilën kanë vuajtur aq shumë bashkëkombësit tanë. Edhe pse flamuri blu me yje do t'i ngjajë më shumë Bashkimit Evropian, në zemër do kenë bujarinë dhe atdhetarizmin që i ngjall vetëm një flamur, ai kuq e zi. Janë vrarë shumë të rinj për atë flamur, janë djegur shumë shtëpi e janë derdhur shumë lot. Kështu që flamuri zyrtar do jetë thjeshtë një frymëzim për të kujtuar çdo ditë që janë të pavarur, ndërsa flamuri kuq e zi, që janë shqiptarë.

Marre nga TiranaObserver

Moisiu: Mediu më fshehu informacionin për trafiqet e armëve

Moisiu: Mediu më fshehu informacionin për trafiqet e armëve

20 June 2008 @ 12:10 am · në Shtypi

Nga Rezart Lahi, TV Shijak
Botuar nga Gazeta Tema
20.06.2008

Z. Moisiu, parë në optikën e ish-presidentit, si e gjykoni rrëzimin e pesë dekreteve për anëtarët e Gjykatës së Lartë?
Kjo është një gjë që nuk duhet të ndodhte. Është një sinjal jo i mirë që jepet për të ardhmen e demokracisë shqiptare. Janë tri institucione të rëndësishme, Presidenti, Kuvendi dhe Kryeministri. Dekretet duhet të shqyrtoheshin në mënyrë më të përshtatshme, që të mos vinim te kjo situatë. Shqyrtimin duhet ta bëjë më mirë Komisioni i Ligjeve. Ai edhe mund të ndalet dhe mund të kërkojë të dhëna më plotësuese, pasi është vërtet institucioni i parlamentit që duhet të hyjë në këto detaje. Në raport me dekretet e presidentit, ka tri shprehje që përmend Kushtetuta: Miratim, Pëlqim dhe Shqyrtim.

Pra, këto terma që janë vendosur në Kushtetutë, nuk janë vendosur se konstitucionalistët nuk njihnin gjuhën shqipe, por pas çdo shprehjeje ka një procedurë. Këtu është tepruar nga ana e parlamentit, pasi presidentit nuk mund t’i vihen kufizime të tilla që “duhet patjetër të konsultohesh”. Ka konsultim politik dhe profesional dhe besoj se këshillim profesional duhet të jetë bërë. Kam dëgjuar shpesh që thuhet se, meqë nuk është konsultuar, ka shkelje kushtetuese. Nuk ka detyrim kushtetues për këtë. Është e drejta e Presidentit të Republikës që t’i emërojë dhe t’ia paraqesë këto kandidatura parlamentit.
Ka patur një defekt. Komisioni i Ligjeve nuk ka bërë detyrën e tij. Ka dy anë negative shumë të mëdha. Kjo krijon përplasje shumë të mëdha mes kreut të shtetit dhe ekzekutivit. Ndërsa, e dyta, kemi të bëjmë me paralizimin e Gjykatës së Lartë, e cila futet në kolaps. Tani, Gjykata e Lartë është jashtë funksionit normal, pasi mbetet me 10 anëtarë.

Keni njohje për propozimet e presidentit dhe a kanë arsye individuale për t’u refuzuar?
Një pjesë të mirë i kam njohur dhe kam patur kontakte me ata. Mund të them që janë juristë të mirë. Ky ka qenë një gjykim thjesht politik në raportin president –parlament, një gjykim prej force.

Sa e dëmton skenën politike kjo përplasje Topi-Berisha?
Jemi në vështrimin e gjithë botës, për NATO-n, BE-në etj. Jemi në vëzhgim të thellë për zbatimin e demokracisë, duhet të jemi shumë të kujdesshëm, pasi mund ta paguajë mjaft rëndë i gjithë vendi.

Ky konflikt u evidentua sidomos pas ndryshimeve kushtetuese, për të cilat kreu i shtetit tha se nuk i ishte marrë as mendimi. Kujtojmë që pas këtij momenti, Topi i ktheu parlamentit disa ligje mjaft të rëndësishme për mazhorancën. Kemi të bëjmë me një mënyrë për t’iu kundërpërgjigjur me bllokim?
Do të ishte fatkeqësi, nëse do të ishte e tillë. Nuk mundet që në nivele të larta politike të ketë nivele hakmarrjeje. Kjo do të tregonte një nivel shumë të ulët të drejtuesve të lartë politikë, por nuk besoj se është kështu. Nga eksperienca ime, asnjëherë nuk kam kthyer ndonjë ligj, duke u nisur nga marrëveshjet, por duke u bazuar te Kushtetuta. Është e drejta e presidentit për t’i kthyer ligjet që i gjykon me probleme.

Çfarë ndikimi mendon se do kenë ndryshimet kushtetuese në fuqinë e presidentit?
Unë jam në nënshkruesit për të zhvilluar referendum për ndryshimet. Nuk pati ndryshime te vogla elementare por themelore. Janë gjë tjetër ndryshimet për sistemin zgjedhor, pasi pati një diskutim të gjerë paraprak. Ndryshimi i zgjedhjes së presidentit është absurd në një kohë që kemi Avokatin e Popullit që zgjidhet me 84 vota. Atëherë, kush është më i rëndësishëm? Mënyra si u zhvillua, si qytetar dhe si ish-president, nuk më ka pëlqyer. Presidenti Topi ka mbajtur një qëndrim të drejtë, pasi aq ka mundësi, aq i lejon Kushtetuta. Gjatë drejtimit tim ka patur dy ndryshime kushtetuese. Për shtimin e numrit të anëtarëve të KQZ dhe kohëzgjatjen e mandateve të kryetarëve të bashkive, për të cilat ishte diskutuar gjatë.

Sa është e mundur që në të ardhmen të kemi një president partiak?
Ndryshimet kushtetuese duhen peshuar mirë dhe duhet marrë mendimi i specialistëve dhe i Komisionit të Venecias dhe Këshillit të Evropës, gjë që në dijeninë time nuk ka ndodhur. Unë gjykoj që kjo ishte një gjë e shpejtuar. Kushtetuta duhet miratuar me referendum dhe populli shqiptar duhet të jetë ai që të thotë fjalën e fundit.

Kur keni qenë president, keni punuar me Berishën. A është i vështirë bashkëpunimi me të?
Sigurisht, përplasje apo mospërputhje mendimesh mes presidentit dhe kryeministrit është normale të ketë, por ka rëndësi mënyra sesi zgjidhen. Mospërputhje kam patur edhe me ish-kryeministrin, Nano, edhe me Berishën. Kryeministri aktual ka bindjen se çdo gjë që mendon e gjykon, është katërcipërisht e të vërtetë, e dobishme dhe e nevojshme. Berisha duhet ta korrigjojë këtë. Presidentit dhe kryeministri kanë përgjegjësi para kombit dhe brezave që vijnë për zhvillimin e vendit dhe sigurisht që historia të dënon.

Lidhur me tragjedinë e Gërdecit, tashmë duket se ka një tentative që ushtria dhe ekzekutivi të bëjnë përgjegjës njëri-tjetrin për 26 jetët e humbura.
Gërdeci ia vlen që t’i shkohet deri në fund, pasi përndryshe harrohet. Të dalë vërtet kush është përgjegjësi dhe ai të japë llogari. Zgjedhja e këtij vendi ka qenë papërgjegjshmëri, pasi nuk mund të zgjidhej ai vend. Është për të ardhur keq që po mundohet të shmanget përgjegjësia e Gërdecit, nga politike po tentohet të shkohet në përgjegjësi teknike. Në radhë të parë duhet të dalë përgjegjësia politike. Politikanët kanë marrë vendimin për vendin, pasi vetëm ato e kanë këtë të drejtë. Çfarë kanë patur parasysh, përfitim personal apo e kanë bërë nga padija? Ky është një krim shtetëror, sepse duket qartë që ka qenë një korrupsion i pastër. Gjykoj që ndarja e përgjegjësisë është shumë e padrejtë. Ka një tendencë t’i hidhet ushtarakëve. Shtabi ka kundërshtuar edhe ndërtimin në Bërzhitë, ndërsa Gërdeci ishte vendim politik. Po shkarkohen gjeneralët si pa gjë të keq. Një gjeneral nuk përgatitet aq kollaj, pasi nuk është një nëpunës i thjeshtë shteti. Nuk mundet ta hedhësh poshtë kaq kollaj këtë njeri. Për të shkarkuar një gjyqtar, kemi një sërë procedurash. Ushtria nuk mund të trajtohet kështu, pasi ka qenë viktimë e politikës që në kohën e diktaturës. Ata mund të themi që kanë përgjegjësi për të lajmëruar. Por kjo është pasojë e një trysnie të madhe që ushtron politika mbi ushtarakët, kollaret mbi uniformat. Nuk mund të ecet më kështu. Nëntë gjeneralë kemi gjithsej, disa i shkarkuam. Por, të shkarkosh numrin një të ushtrisë?! Nuk bëhet kaq kollaj kjo punë.

Prej pak kohësh, kryeministri Berisha i kishte kërkuar presidentit shkarkimin e shefit të Shtabit të Përgjithshëm, Luan Hoxha, ndërsa Topi e dekretoi vetëm pak orë para votimit të dekreteve për anëtarët e Gjykatës së Lartë. Shikoni lidhje mes këtyre dy momenteve?
E kam vështirë ta them, pasi nuk e di procedurën e shkarkimit. Në këtë rast është mbajtur një sekret mjaft i madh. Nuk di sa dijeni kanë patur vetë ushtarakët për gjithçka po ndodh. Në një rast, në mars të 2007, mora vesh që u kapën katër ushtarakë të një reparti të Beratit që u kapën duke transportuar armë në mënyrë ilegale. I kërkova informacion Mediut, por ai ishte në Britani dhe kërkova të vijë zv/ministri. Mediu urdhëroi zëvendësin e tij të mos shkojë, pasi ishte vetëm kompetencë e tij. Për çudi, pas Gërdecit hapa ditarin tim, ku kisha shënuar për këtë ngjarje këto fjalë: “Ç’është kjo? Është një provokim apo duan të më fshehin diçka?”
Kaq kam shënuar dhe nuk e kisha idenë se çfarë po bëhej.

Kryeministri Berisha ka paralajmëruar reformë në shërbimet e sigurisë kombëtare.
Këtu shërbimet sekrete nuk kanë përgjegjësinë në formën që paraqitet, pasi këto ishin vendimet e qeverisë. Ishte një problem i mbyllur që nuk ka patur qasje për shërbimet sekrete.

Reformat duhet të ndalet vetëm tek emrat apo te reforma për mirëfunksionimin e institucionit?
Keni prekur elementin thelbësor të reformës, pasi shpesh e konceptojmë me emra individësh. Kryesorja është hartimi i legjislacionit për të rritur të drejtat dhe detyrimet e tyre. Në këtë rast, duan të bëjnë ndryshime në shërbim, duke përdorur këtë pretekst. Kjo nuk është e drejtë.

Prej një viti jeni jashtë zyrës së Presidencës dhe a jeni i kënaqur me statusin?
Trajtimi pas detyrës ka defekte. Jemi i vetmi vend në rajon që nuk kemi ligj, por vendim qeverie për statusin e ish-presidenteve.

Marre me shkurtime nga "TARGET"

TO: Vizat Maqedonase

Vizat Maqedonase

Shkruar nga T.O. Wednesday, 16 January 2008

Duket qartë që ky regjim vizash ka një prapavijë që nuk lidhet me respektimin e ligjeve nga ana e BE-së. Nuk ka asnjë kërkesë të mirëfilltë të Evropës ndaj Maqedonisë për të forcuar kufijtë me Shqipërinë. Fakti që kabineti qeveritar maqedonas bëri një hap mbrapa, duke deklaruar rishikimin e këtij vendimi, të bën të mendosh që ka qenë hap i nxituar.
Është një politike e acaruar që vjen në rritje karshi faktorit shqiptar. Vetëm pak muaj më parë u ndalua me ligj përdorimi i flamurit shqiptar, gjë që krijoi nervozizëm, pasi ishte një e drejtë e njohur nga Marrëveshja e Ohrit.
Kuptohet që këto verime kanë një konotacion negativ për situatën në rajon kur flitet për anëtarësimin e vendeve të A3 në NATO dhe zgjidhja e statusit përfundimtar të Kosovës. Nuk dua të besoj se pavarësia e Kosovës është një shqetësim i madh për Shkupin zyrtar aq sa mund të shtyjë, të krijojë edhe incidente të panevojshme.

2. Reagimi i palës shqiptare mbetet në kufijtë e fuqisë së diplomacisë tonë. Si gjithmonë Ministria e Jashtme është treguar “e kujdesshme”, duke tentuar që të mos acarojë marrëdhëniet me fqinjët tanë, aq më tepër kur ndodhemi pranë njohjes ndërkombëtare të Pavarësisë së Kosovës. Gjithsesi ne jemi shquar për diplomaci jo agresive, e cila në të shumtë ka shërbyer për të promovuar imazhin e Shqipërisë si një faktor stabiliteti në rajon.
Në këtë rast kemi të bëjmë më shumë se me një prishje marrëveshjeje. Akuzohemi se jemi një shtet që eksportojmë pasiguri, ndërsa i japim çdo vit këtij vendi 40 milionë euro nga importet. Mendoj se diplomacia duhet të jetë më e qartë në qëndrimin e vet. Ka zëra që kërkojnë edhe për vendosjen e marrëdhënieve reciproke ndërshtetërore.

3. Njësoj ne kemi mbajtur me bukë edhe grekët në vitet ‘70 dhe qëndrimi i tyre ndaj nesh dihet se si është. Pra pretendimi për mirënjohje në këto rrethana nuk ka vend, megjithëse duhet të ishte ndryshe. Duket se interesi aktual i Maqedonisë për të mbajtur këtë linjë marrëdhëniesh me Shqipërinë dhe shqiptarët, është shumë më i madh sesa rreziku i një vetizolimi të ri ekonomik. ................ etj

TO: Konsensusi PS-PD

Konsensusi PS-PD

Shkruar nga T.O. Wednesday, 23 January 2008

Ishte e qartë, që ky vit do fillonte me tone më të zbutura si pasojë e kohës së shkurtër që ka mbetur deri në Samitin e Bukureshtit dhe jo si një rizgjim i ndjenjave të bashkëpunimit mes të majtës dhe të djathtës. Secila palë do të kishte një kosto politike nëse do tregohej e pamatur dhe refuzuese.
Veç kësaj, duhet thënë që konfliktualiteti politik ka ardhur duke u ulur. Kohët e fundit shihet qartë një marrëdhënie e re mes Berishës dhe Ramës. Ndryshe nga më parë kreu i PS-së po tregohet më i kujdesshëm kur përmend kundërshtarin e tij. Edhe Berisha ka “harruar” emrin Edvin që i bashkëngjitej akuzave të kryetarit të Bashkisë së Tiranës dhe të PS-së.
Gjykoj se fryma e bashkëpunimit është hapi i parë ku marrin start reformat që konkretizohen nga ekspertët e fushës. Gjithsesi reforma zgjedhore do karakterizohet nga një marrëveshje mes dy partive të mëdha për lënien e hapësirave për të vegjlit që i përdorin në raste të caktuara si levë për të shndërruar ngërçe politike në një lojë shahu.

2. Dashamirësia e të dy kampeve buron nga një frikë për dënime politike. Opozita ka zgjedhur një strategji të mirëfilltë politike, ku në të dy rastet mundohet të dalë e pastër. Nëse merret një ftesë për në NATO, do të amplifikojë që ajo ishte e para në ofertën konkrete për bashkëpunim dhe se pjesa kryesore e meritës i takon asaj.
Në rast të kundërt kampi i majtë do t’i veshë mazhorancës turpin e ngecjes së reformave si dhe paaftësinë menaxheriale. Ndërsa nga ana tjetër, zyrtarët e PD-së kanë nevojë të theksuar për këtë bashkëpunim, pasi kryerja e reformave zgjedhore dhe e asaj në drejtësi është pragu që duhet të kapërcejnë për ftesën e anëtarësimit në NATO.
Ka mjaft arsye që i çojnë të dy palët të shtrijnë dorën e bashkëpunimit, ku kryesorja padyshim është afati të mirëpërcaktuar kohor. Megjithatë akoma nuk ka filluar ndërtimi i ngrehinës së reformave. Ky do jetë momenti ku mazhoranca mund të kërkojë më shumë varësi të institucioneve nga ekzekutivi gjë që do të kundërshtohet nga opozita. Duke llogaritur presionin ndërkombëtar, këto dy muaj do jenë një shtrëngim dhëmbësh me buzëqeshje në fytyrë.

3. Gjasat më të mëdha janë që kjo ftesë të merret, moment që do pasohet me detyrime edhe më të mëdha. Është lehtësisht e lexueshme që opozita dhe mazhoranca do rendin të rrokin flamurin e fitimtarit siç ndodh edhe me zgjedhjet. E rëndësishme është që Shqipëria do ketë më shumë kurajë të kërkojë afrimin me Bashkimin Evropian, me krijimin e një imazhi më të mirë. Ndërsa, nëse Shqipëria nuk merr ftesën për në NATO, do rriten zërat kundër qeverisë.
Gjithsesi nuk pritet të ndodhë ndonjë ndryshim i madh përveë zëvendësimit të ndonjë ministri fatkeq. Kjo pasi vetë Berisha në analizën e fundvitit nuk dha të kuptonte se do mbante përgjegjësi si kryeministër apo si lider i mazhorancës në rast dështimi për marrjen e ftesës.
Shpresat e opozitës për një revansh që mund të zgjasë deri në 2009, do shtohen dhe mund të përdoret si gur shahu në argumentet anti-Berishë. Patjetër që oborri i djathtë do të përdor çdo deklaratë të ndërkombëtarëve për progres minimal për të sfumuar rëndësinë e një note ngelëse për qeverinë shqiptare.
Vështirë të ketë një analizë të thellë të shkaqeve që mund të sjellin refuzimin e ftesës, pasi këto dy reforma janë refreni i ndërkombëtareve prej kohësh dhe vetëm dy muaj para afatit kemi të bëjmë më një vullnet unanim.

TO: Si e ka nisur detyrën Ina Rama

Si e ka nisur detyrën Ina Rama Shkruar nga T.O. Wednesday, 06 February 2008

Si e ka nisur detyrën Ina Rama

Rezart Lahi drejtor i lajmeve ne “SHTV”

1. Që të krijosh një perceptim të saktë mbi eficiencën e një institucioni apo drejtuesit e tij, duhet nisur nga rezultatet e punës. Për një pozicion delikat si ai i Prokurorit të Përgjithshëm, koha që Ina Rama ka në drejtim të këtij institucioni është e shkurtër për të bërë një analizë paraprake si për performancën pozitive ashtu edhe atë negative.
Gjithsesi duhet pranuar se Rama është e vetëdijshme për një pjesë të problemeve që janë hasur prokurën shqiptare, siç janë ato me noterinë apo edhe rrjedhja e informacionit nga vetë prokurorët. Solla në vëmendje këto dy fakte, të cilat diheshin që më parë, por Kryeprokurorja e re shkoi edhe më tej, duke i sfiduar publikisht. Pra diçka po lëviz. Mbetet për të parë nëse organi që drejtohet tashmë nga Rama do t'i rikthehet edhe dosjeve të cilat mazhoranca i ka etiketuar çështje të mënjanuara nga Sollaku.

2. Lidhur me lëvizjet e fundit në organin e prokurorisë, nuk mund ta gjykojmë akoma për saktësinë e tyre, por të nevojshme (nëse znj. Rama i ka gjykuar të tilla) po. Si një institucion në ristrukturim, prokurorja e Përgjithshme ka të drejtë të përzgjedhë stafin me të cilin ajo do të kryejë misionin për të cilin është votëbesuar dhe ka marrë mandatin. Asaj i mbetet për të krijuar një fizionomi të re të organit të akuzës qoftë edhe për t'i hequr edhe atë konotacion politik që u mbart gjatë kohës që u drejtua nga paraardhësi i saj, Theodhori Sollaku.
Të paktën tashmë edhe qeveria nuk do të ketë pse të ankohet se në organin e akuzës qëndron një mbështetës i opozitës dhe se po i bllokon aksionet e saj kundër korrupsionit dhe krimit të organizuar, akuzë që i është faturuar Sollakut.

3. Nuk dua ta besoj që kjo është një prokurori e re politike, por gjithsesi pretendimet e Partisë Socialiste janë të vazhdueshme dhe është e nevojshme që ato të kenë një përgjigje. Në gjykimin tim, në Shqipëri drejtuesi i Prokurorisë së Përgjithshme që të mos jetë i paragjykuar nga njëri krah i politikës, duhet të vijë nga një tjetër planet, nisur nga eksperienca 17-vjeçare dhe dosjet e shumta të pazbuluar që kërkojnë gjithmonë një përgjigje.
Në këtë rast pretendimet e opozitës nuk duhet lënë mënjanë dhe nuk duhen neglizhuar. Socialistët e akuzojnë Ina Ramën se nuk po heton çështjen e rrugës Durrës-Kukës. Le të shërbejë sqarimi i kësaj dosjeje si një gur prove për të treguar nëse Ina është pjesë në shërbim të një misioni kushtetues dhe jo politik.

TO: Rama Berisha - Cfare fshihet pas takimit

Shkruar nga T.O. Wednesday, 13 February 2008

Forum / Rama-Berisha çfarë fshihet pas takimit të pritshëm Faqe 2 .................

Rezart Lahi drejtor i lajmeve ne “SHTV”

1. Akoma nuk ka një konfirmim edhe pse armët janë ulur. Kjo jo për dëshirën e mirë për t'i dhënë shqiptarëve zgjedhje të mira, por për afrim të interesave mes dy kundërshtarëve. Nëse realizohet takimi, nuk mund të flasim për të fituar e të humbur pa konkretizuar përmbajtjen e tij. Rëndësi themelore në këtë "përballje" është kristalizimi i reformës dhe nëse qëllimi është mënjanimi i partive të vogla.
Gjithsesi do ishte e vështirë të imagjinoheshin zgjedhjet e 2009-s, ku PS dhe PD do kishin një qëllim të përbashkët dhe të kundërt me aleatët e tyre të vegjël. Një takim mes Ramës e Berishës do ishte më shumë një show mediatik, pasi pazaret për reformën elektorale duket që janë bërë e përfunduar. Mjafton thjesht t'u hedhim një sy deklaratave të dy drejtuesve më të lartë të politikës dhe vërejmë lehtë që deklaratat janë të njëjta me një qëllim të vetëm final.

2. Përveçse me aleatët brenda partisë, si dhe në një pjesë të elektoratit komentohet si takim me qëllime të larta. Akuzat e Ramës kundër paraardhësit të tij kishin të bënin edhe me kurbanet që i karakterizon këto marrëveshje. Nëse mund të ketë një kurban veç disa aleatëve në këtë shtrëngim duarsh, mbetet për t'u parë. Çdo ditë që kalon Rama paraqitet më i fortë brenda PS-së dhe me më pak kundërshtime.
Tashmë edhe zërat autoritarë siç ishte ai i Blushit janë mbajtur larg, distancuar apo sfumuar. Edhe Nano, telashi i madh i Ramës, që u zbeh më shpejt se pritej, duket larg një tjetër sulmi politik. Nëse edhe me qiri kërkon zërat kundër Ramës, vështirë të gjesh, kjo jo për faktin që janë të gjithë dakord, por edhe për shkak të autoritarizmit që kreu i PS-së ushtron.

3. Realisht ky është gjithë thelbi i një takimi të mundshëm. është normale që një marrëveshje PS-PD do kishte në target partitë e vogla dhe sfumimin e tyre. Nëse deri tani loja politike e "Dushkut" është luajtur duke përdorur si gurë shahu partitë e vogla, tashmë kjo lojë nuk mban më as për shqiptarët as për ndërkombëtarët. Do kujtoja që loja mes PS-së dhe PD-së është 1 me 1 pasi të dyja fituan dhe humbën një herë nga shpikja shqiptare "Mega-Dushku".

Rama-Meta, kush do jete kryeminister nese fiton e majta

Opinion ne Tirana Observer

Forum / Rama-Meta, kush do jetë kryeministër nëse fiton e majta

Shkruar nga T.O. Wednesday, 30 January 2008


1. Shpesh zhurma mediatike për kandidatura të mundshme në postin e kryeministrit vjen nga vetë formacionet politike në momentin kur aty po gatuhen ide dhe kulisa. Qartësisht kuptohet që ka një përllogaritje të heshtur nga të dyja anët. Debatet kanë qënë vetëm për kampin e majtë, pasi në rast se përsëritet fitorja e të djathtëve nuk ka vend për diskutime se kush do të drejtojë sërish shqiptarët. Rama apo Meta, Meta apo Rama...dilema ka të bëjë më shumë me ekuacionin që do nxjerrin rezultatet përfundimtare zgjedhore, fuqinë drejtuese dhe penguese të PS-së dhe LSI-së, me fuqinë e aleatëve të tjerë etj.
Pra realisht nuk kemi të bëjmë shumë më dëshirën se kë shqiptarët do të donin si kryeministër, por me një bilanc që varet nga fleta e rezultateve. Një gjë është e sigurt: Nuk do të kishte socialist që nuk do zhgënjehej nëse do fitonin pushtetin, por nuk do drejtonin qeverinë. Gjithsesi Rama para se të zgjidhë betejën pas zgjedhore me Metën duhet të fokusohet që të mos lejojë krijimin e një LSI-e të re jashtë PS.
Deputetët e grupit që përfaqësojnë Nanon po joshen me oferta sa nga një parti sa nga një tjetër. Krijimi i një grupimi të udhëhequr nga Nano vetëm sa që t'i prishë hesapet Ramës, do të krijonte një tjetër situatë të ngatërruar dhe një tjetër rrjedhje votash. Pa asnjë mëdyshje që Rama do bëjë maksimumin që mbajë sa më larg pretendimeve Metën, pasi që prej dy vitesh kreu i PS po zhvillon një fushatë të mirëfilltë përgatitore për zgjedhjet e 2009 dhe padyshim veten për një kryeministër në rast fitoreje.
Nga ana tjetër, një qeveri që do drejtohej nga Meta nuk do gjente zbatim, pasi Rama më shumë do preferonte të ishte në krye të opozitës duke kundërshtuar në çdo hap Berishën se sa të qëndronte hije e Metës dhe t'i lutej atij për favore politike apo ekonomike. Rama është i ndërgjegjshëm se në këtë mënyre do të humbte Partinë Socialiste dhe do të forconte së tepërmi LSI-në duke qenë partia që përfaqësohej me një kryeministër.

2. Këto dy deklarata janë pasqyrimi i asaj gare të heshtur që zhvillohet mes dy forcave kryesore të opozitës, megjithëse në kontekstin e "politika, arti i kompromisit" ato funksionojnë në mënyrë të admirueshme. Industria politike funksionon në bazë të ambicies dhe kërkesës dhe përgatitja e kundërshtarit për një pazar të lartë politik, sidomos në këtë rast nga ana e LSI-së, është një lloj gjimnastike në kushtet e shtëpisë ku ka vetëm një karrige për fituesin.

3. E sigurt që ky diskutim nuk do të shtrohet fuqishëm deri pas përfundimit të zgjedhjeve të vitit 2009. Opozita ka një eksperiencë të afërt se vetëm duke qenë e bashkuar ajo mund të fitojë ose të pretendojë të fitojë. Në gjykimin tim, përplasja për postin e kryeministrit në këtë pikë mes dy liderëve, do të jetë e fortë po aq sa egoja e tyre politike, e cila vetëm nën gjykimin gjakftohtë reciprok i mban akoma në pozita pritje. As Metës e as Ramës nuk i intereson të hapin një diskutim të tillë deri pas publikimit të rezultatit të zgjedhjeve.